Lange tijd leek het erop dat de SVA Cup in 2020 niet gespeeld zou worden. Een virus, COVID-19 gooide veel, heel veel roet in heel veel menu's. Zo ook in de heerlijkheden van de SVA Cup. 

Nadat er van hogerhand enige versoepeling toegepast werd, ging alles ineens snel. SVA voorman Peter de Waard wist snel te schakelen en het lukte de SVA alsnog het evenement op de kaart te zetten. 1 augustus was dan ook de heuglijke dag en zo kon het gebeuren dat ook onze groep weer richting Mokum toog voor een dagje gezelligheid en sportiviteit. Het team bestond dit jaar uit een bijzondere mix van leden. Een tiener, twintigers, dertigers en twee vijftigers. Én een dame! Jawel, een dame! De liefde kent geen grenzen want ons lid Roel Metsemakers trouwde in ons bijzijn vorig jaar met zijn Venezolaanse Mayra die ook spontaan aansloot bij de Maastrichtse vereniging van scheidsrechters. 

Met tien spelers zaten we dus ruim in de selectie en dat is altijd prettig. SMO en SVA waren al ver voor het toernooi overeen gekomen dat er 6:6 gespeeld zou worden. Een beetje doorwisselen is altijd fijn. 

Na een vlokkenrijke ontvangst (veel dank aan Mirjam voor zoveel gastvrijheid) traden wij optimistisch ten strijde. Het spelniveau was niet onverdienstelijk maar ook in Amsterdam gelden de bekende voetbalwetten. Spits Richard was vrijdag vroeg gaan slapen en nipte 's ochtends nog okselfris aan zijn bekertje koffie, eerlijk verkregen bij de grote en wereldberoemde 'M'. Of het lag aan het gebrek aan wat zoete toevoegingen of aan het uitzicht, we zullen het nooit weten maar de kansen om zich onsterfelijk te maken in het SMO boek van de records liet hij jammerlijk en tot zijn eigen treurnis liggen op het Voorlandse kunstgrasveld nummero 1, een steenworp af overigens van de oude Meer, de voormalige tempel van de Godenzonen. Tweemaal met 1-0 verliezen is niet slecht maar de teller op het SVA scherm was duidelijk en ook bezien vanachter een zonnebril even scherp: SMO: zero points. Dat daar geen verandering in meer kwam mocht voor de inisiders geen verrassing heten: wedstrijd 3 en 4 waren de opponenten van een hoger niveau dat het gemiddeld niveau 'als scheidsies die gaan voetballen'. Je bent dan meer een figurant zeg maar. Saillant detail: juist in deze wedstrijden wist SMO het net wél te vinden en de eeuwige roem kwam op naam van Roel en Oscar. 

Wie nu zou denken dat de sfeer beneden NAP (Normaal Amsterdams Peil) was gezonken had het natuurlijk mis. De zon scheen, de lucht was blauw, Helene Fischer schalt ook uit Mokumse boxen en de barbecuelucht maakten alles goed. Ook Richard had zijn teleurstelling weggestoken en genoot met volle teugen van zoveel zaligheden bij elkaar. De charismatische SVA voorzitter Peter de Waard wees in zijn speech op de geweldige band die SMO en SVA al jaren met elkaar onderhouden. Beter een verre vriend dan een slechte buur, zullen we maar zeggen.

Omdat genoeg nooit genoeg is binnen het SMO DNA werd de gezelligheid ook nog even in het clubhuis geëvalueerd waarna wij het Voorlandpad verlieten met de afspraak dat we volgend jaar wederom van de partij zijn.

In de avond genoten wij aan de Westlandgracht verder van ons kortstondige verblijf in de roemruchte stad van Femke en zoveel anderen.

Op zondagochtend kon ook een vroege check out ons vrolijke humeur niet aantasten en na een koffietje, crossaintje en een heel spontaan aangeboden baklava (wat is dat toch lekker!) gingen wij het zonnige zuiden tegemoet. Zondag in het Zuiden is en blijft natuurlijk onbetaalbaar.

Onbetaalbaar waren ook de vele leuke momenten voor, tijdens en na de SVA Cup waar wij als SMO erg van genoten hebben.

SVA en SMO, een twee-eenheid én vrienden voor het leven.